منم فانی و غرقه در ثبوتی (2649)
-
اندازه متن
+
منم فانی و غرقه در ثبوتی
به دریاهای حی لایموتی
مگر من یوسفم در قعر چاهی
مگر من یونسم در بطن حوتی
وجود ظاهرم تا چند بینی
که اطلس‌هاست اندر برگ توتی
فقیرم من ولیکن نی فقیری
که گردد در به در در عشق لوتی
ز بهر قهر جان لوت خوارم
بمالیده چو جلادان بروتی
به غیر عشق شمس الدین تبریز
نیرزد پیش بنده تره توتی
شمعی که در اینخانه بدی خانه کجاست (356)
شمعی که در اینخانه بدی خانه کجاست در دیده بد امروز میان دلهاست
در دل چو…
می‌پنداری که از غمانت رستم (1357)
می‌پنداری که از غمانت رستم یا بی‌تو صبور گشتم و بنشستم
یارب مرسان به هیچ شادی…