نوریست میان شعر احمر (1052)
-
اندازه متن
+
نوریست میان شعر احمر
از دیده و وهم و روح برتر
خواهی خود را بدو بدوزی
برخیز و حجاب نفس بردر
آن روح لطیف صورتی شد
با ابرو و چشم و رنگ اسمر
بنمود خدای بی چگونه
بر صورت مصطفی پیمبر
آن صورت او فنای صورت
وان نرگس او چو روز محشر
هر گه که به خلق بنگریدی
گشتی ز خدا گشاده صد در
چون صورت مصطفی فنا شد
عالم بگرفت الله اکبر
صد بار ز سر برفت عقلم و آمد (751)
صد بار ز سر برفت عقلم و آمد تا کی ز می شیفتگان آشامد
از کار…
تو سیر شدی من نشدم زین مستی (1822)
تو سیر شدی من نشدم زین مستی من نیست شدم تو آنچه هستی هستی
تا آب…
