پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا (245)
-
اندازه متن
+
پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا
بردوخت مرقع از رگ و پوست مرا
تن خرقه و اندر آن دل من صوفی
عالم همه خانقاه و شیخ اوست مرا
قوم گفتندش که هین اینجا مخسپ (191-3)
بخش ۱۹۱ - ملامت کردن اهل مسجد مهمان عاشق را از شب خفتن در آنجا و تهدید کردن مرورا
…
ای جانک من چونی یک بوسه به چند ای جان (1867)
ای جانک من چونی یک بوسه به چند ای جان یک تنگ شکر خواهم زان شکرقند ای جان
…
