پیام کرد مرا بامداد بحر عسل (1357)
-
اندازه متن
+
پیام کرد مرا بامداد بحر عسل
که موج موج عسل بین به چشم خلق غزل
به روزه دار نیاید ز آب جز بانگی
ولیک عاقبت آن بانگ هم رسد به عمل
سماع شرفه آبست و تشنگان در رقص
حیات یابی از این بانگ آب اقل اقل
بگوید آب ز من رسته‌ای به من آیی
به آخر آن جا آیی که بوده‌ای اول
به جان و سر که از این آب بر سر ار ریزد
هزار طره بروید ز مشک بر سر کل
شراب خوار که نامیخت با شراب این آب
کشد خمار پیاپی تو باش لاتعجل
بود درویشی به کُهساری مقیم (68-3)
بخش ۶۸ - حکایت آن درویش کی در کوه خلوت کرده بود و بیان حلاوت انقطاع و خلوت و داخل…
گفت داود این سخنها را بشو (107-3)
بخش ۱۰۷ - حکم کردن داود علیه السلام برکشندهٔ گاو
گفت داود این سخنها را…