چون در عدم آییم و سر از یار برآریم (1482)
-
اندازه متن
+
چون در عدم آییم و سر از یار برآریم
از سنگ سیه نعره اقرار برآریم
بر کارگه دوست چو بر کار نشینیم
مر جمله جهان را همه از کار برآریم
گلزار رخ دوست چو بیپرده ببینیم
صد شعله ز عشق از گل گلزار برآریم
بر دلدل دل چون فِکنَد دولت ما زین
بس گَرد که ما از ره اسرار برآریم
چون از می شمس الحق تبریز بنوشیم
صد جوشِ عجب از خُم و خمّار برآریم
بهر شهوت جان خود را میدهی همچون ستور (1079)
بهر شهوت جان خود را میدهی همچون ستور وز برای جان خود که میدهی وانگه به زور
هر بشری که صاف شد در دو جهان ورا دلی (2492)
هر بشری که صاف شد در دو جهان ورا دلی دید غرض که فقر بد بانگ الست را…
