گر باد بر آن زلف پریشان زندت (371)
-
اندازه متن
+
گر باد بر آن زلف پریشان زندت
مه طال بقا از بن دندان زندت
ای ناصح من ز خود برآئی و ز نصح
گر زانچه دلم چشیده بر جان زندت
گر باد بر آن زلف پریشان زندت
مه طال بقا از بن دندان زندت
ای ناصح من ز خود برآئی و ز نصح
گر زانچه دلم چشیده بر جان زندت
چونک تنهااش…
بیا بیا دلدار من دلدار من درآ درآ در کار من در کار من
تویی تویی…

