یک قوصره پر دارم ز سخن (2094)
-
اندازه متن
+
یک قوصره پر دارم ز سخن
جان میشنود تو گوش مکن
دربند خودی زین سیر شدی
گیری سر خود ای بیسر و بن
چون مستمعان جمله بروند
گویم غم نو با یار کهن
کی سیر شود ماهی ز تری
یا تشنه حق از علم لدن
گر سیر شدند این مستمعان
جان میشنود از قرط اذن
از دیدن اغیار چو ما را مدد است (155)
از دیدن اغیار چو ما را مدد است پس فرد نهایم و کار ما در عدد است
دوش ارچه هزار نام بر ننگ زدم (1235)
دوش ارچه هزار نام بر ننگ زدم بر دامن آن عهد شکن چنگ زدم
دل بر…
