دلت خوش باد و چشم از بخت روشن (57)
-
اندازه متن
+
دلت خوش باد و چشم از بخت روشن
به کام دوستان و رغم دشمن
چو کنعان را طبیعت بی هنر بود (53-8)
جوهر اگر در خلاب افتد، همچنان نفیس است و غبار اگر به فلک رسد، همان خسیس. استعداد بی تربیت دریغ…
ز بخت، رویتُرُشکرده، پیشِ یارِ عزیز (10-3)
یکی از علما خورندهٔ بسیار داشت و کَفافِ اندک. یکی را از بزرگان که در او معتقد بود بگفت. روی…
