روی بر خاکِ عجز، میگویم (3-2)
-
اندازه متن
+
عبدالقادرِ گیلانی را، رَحْمَةُ اللهِ عَلَیْهِ، دیدند در حرمِ کعبه روی بر حَصْبا نهاده، همیگفت: ای خداوند! ببخشای! وگر هرآینه مستوجب عقوبتم؛ در روزِ قیامتم نابینا برانگیز تا در رویِ نیکانْ شرمسار نشوم
روی بر خاکِ عجز، میگویم
هر سحرگه که باد میآید
«ای که هرگز فرامشت نکنم
هیچت از بنده یاد میآید؟»
به روز ِ معرکه ایمِن مشو ز خصم ِ ضعیف (24-8)
سر ِ مار به دست ِ دشمن بکوب که از اِحدَی الحُسنَیَین خالی نباشد: اگر این غالب آمد، مار کُشتی…
گر تضرع کنی و گر فریاد (18-5)
خرقه پوشی در کاروان حجاز همراه ما بود، یکی از امرای عرب مر او را صد دینار بخشیده تا قربان…
