جانا تو را که گفت که احوال ما مپرس (14)
-
اندازه متن
+
جانا تو را که گفت که احوال ما مپرس
بیگانه گرد و قصهٔ هیچ آشنا مپرس
ز آنجا که لطف شامل و خلق کریم توست
جرم نکرده عفو کن و ماجرا مپرس
خواهی که روشنت شود احوال سوز ما
از ذره پرس قصه ز باد هوا مپرس
من ذوق سوز عشق تو دانم نه مدعی
از شمع پرس قصه ز باد صبا مپرس
هیچ آگهی ز عالم درویشیش نبود
آن کس که با تو گفت که درویش را مپرس
از دلقپوش صومعه نقد طلب مجوی
یعنی ز مفلسان سخن کیمیا مپرس
در دفتر طبیب خرد باب عشق نیست
ای دل به درد خو کن و نام دوا مپرس
ما قصهٔ سکندر و دارا نخواندهایم
از ما به جز حکایت مهر و وفا مپرس
حافظ رسید موسم گل معرفت مگوی
دریاب نقد وقت و ز چون و چرا مپرس
ای که با سلسلهٔ زلف دراز آمدهای (422)
ای که با سلسلهٔ زلف دراز آمدهای فرصتت باد که دیوانهنواز آمدهای
ساعتی ناز مفرما…
لبش میبوسم و در میکشم می (431)
لبش میبوسم و در میکشم می به آب زندگانی بردهام پی
نه رازش میتوانم گفت با…
