گفت ابر بهار با گل ای شاهد باغ!
-
اندازه متن
+
گفت ابر بهار با گل ای شاهد باغ!
از خونت برجبین که بگذاشته داغ؟
گل گفت: دلم چو با زبان گشت یکی
زینگونه بر افروخت مرا همچو چراغ
شاداب گلی بودم و افسرد مرا
شاداب گلی بودم و افسرد مرا آنگاه به مینائی بسپرد مرا
بنشست رها زمن ولی در…
در زلف سیاهش دل من باز مپرس
در زلف سیاهش دل من باز مپرس با شب به کجا می برم این راز مپرس
