ای چون علم بلند در صحرائی (1716)
-
اندازه متن
+
ای چون علم بلند در صحرائی
وی چون شکر شگرف در حلوائی
زان میترسم که بدرگ و بدرائی
در مغز تو افکند دگر سودائی
تشنهٔ خویش کن مده آبم (1751)
تشنهٔ خویش کن مده آبم عاشق خویش کن ببر خوابم
تا شب و روز در نماز…
ای در غم بیهوده رو کم ترکوا برخوان (1872)
ای در غم بیهوده رو کم ترکوا برخوان وی حرص تو افزوده رو کم ترکوا برخوان
