هیهات که روز عمر چون آهی شد
-
اندازه متن
+
هیهات که روز عمر چون آهی شد
آن دل که به کف بود چنان کاهی شد
هرجانبشان که گام بنهادم من
از بهر به ره رسیده ای راهی شد
صد عیب به کوه اگر بخوانی که تویی
صد عیب به کوه اگر بخوانی که تویی.
آوای تو زی تو گوید آنی که تویی
…
گر با کم روزگار سازم چه غم است
گر با کم روزگار سازم چه غم است. با او همه کاهش و فزونی به هم است.
