گفتم: به خرامیدن، بالاش نکوست.
-
اندازه متن
+
گفتم: به خرامیدن، بالاش نکوست.
غم گفت: مرا سیه چلیپاش نکوست
عقل آمد و گفت : این چه غوغاست که هست
دل گفت: هر آنچه هست گو باش، نکوست
چشمم همه روز اشک بر اشک فزود
چشمم همه روز اشک بر اشک فزود و اندیشه نبودم که چه خواهد بنمود
سرگشته دلم…
بستم نظری به سیر در صورت ماه
بستم نظری به سیر در صورت ماه گم گشتم و دور ماندم از خانه ی راه
