گفت ابر بهار با گل ای شاهد باغ!
-
اندازه متن
+
گفت ابر بهار با گل ای شاهد باغ!
از خونت برجبین که بگذاشته داغ؟
گل گفت: دلم چو با زبان گشت یکی
زینگونه بر افروخت مرا همچو چراغ
با دل به همه زیر و زبر تاخته‌ام
با دل به همه زیر و زبر تاخته‌ام گر یافته ام وگرنه خود باخته‌ام
گر شعرم…
از گونه چو صبح، سرخی انگیخته بود
از گونه چو صبح، سرخی انگیخته بود، با موی سیه، به شب در آمیخته بود
دانستم…