آرند یکی و دیگری بربایند (58)
-
اندازه متن
+
آرند یکی و دیگری بربایند
بر هیچ‌کسی راز همی‌نگشایند
ما را ز قضا جز این قدر ننمایند
پیمانهٔ عمر ماست می‌پیمایند
چون ابر به نوروز رخِ لاله بِشُسْت (24)
چون ابر به نوروز رخِ لاله بِشُسْت برخیز و به جامِ باده کن عزمِ دُرُسْت
…
برخیزم و عزمِ بادهٔ ناب کنم (124)
برخیزم و عزمِ بادهٔ ناب کنم رنگِ رخِ خود به رنگ عنّاب کنم
این عقل…