ای دل غم این جهان فرسوده مخور (102)
-
اندازه متن
+
ای دل غم این جهان فرسوده مخور
بیهوده نهای غمان بیهوده مخور
چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید
خوش باش غم بوده و نابوده مخور
می خوردن و گرد نیکوان گردیدن (147)
می خوردن و گرد نیکوان گردیدن به زان که به زرق زاهدی ورزیدن
گر عاشق…
دم را دریابیم (108-143)
از منزلِ کفر تا به دین، یک نفس است 108
از منزلِ کفر تا به دین،…
