آن کس که بر آتش جهانم بنهاد (489)
-
اندازه متن
+
آن کس که بر آتش جهانم بنهاد
صد گونه زبانه بر زبانم بنهاد
چون شش جهتم شعلهٔ آتش بگرفت
آه کردم و دست بر دهانم بنهاد
جانی دارم لجوج و سرمست و فضول (1091)
جانی دارم لجوج و سرمست و فضول وانگه یاری لطیف و بیصبر و ملول
از من…
تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی (2882)
تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی بر سر و سبلت این خنده زنان خنده زنی
…
