از چشمه جان ره شد در خانه هر مسکین (1881)
-
اندازه متن
+
از چشمه جان ره شد در خانه هر مسکین
ماننده کاریزی بی‌تیشه و بی‌میتین
دل روی سوی جان کرد کای عاشق و ای پردرد
بر روزن دلبر رو در خانه خود منشین
ای خواجه سودایی می باش تو صحرایی
در گلشن شادی رو منگر به غم غمگین
چون پوست بود این دل چون آتش باشد غم
وین پوست از آن آتش چون سفره بود پرچین
چون دیده دل از غم پرخاک شود ای غم
تبریز کجا یابی با حضرت شمس الدین
یک حکایت بشنو اینجا ای پسر (80-6)
بخش ۸۰ - حکایت آن سه مسافر مسلمان و ترسا و جهود و آن کی به منزل قوتی…
آتش افکند در جهان جمشید (975)
آتش افکند در جهان جمشید از پس چار پرده چون خورشید
خنک او را که شد…