ای جان منزه ز غم پالودن (1398)
-
اندازه متن
+
ای جان منزه ز غم پالودن
وی جسم مقدس ز غم فرسودن
ای آتش عشقی که در آن میسوزی
خود جنت و فردوس تو خواهد بودن
ای جان منزه ز غم پالودن
وی جسم مقدس ز غم فرسودن
ای آتش عشقی که در آن میسوزی
خود جنت و فردوس تو خواهد بودن
چندان حلاوت و مزه و مستی و گشاد در چشمهای مست تو نقاش چون نهاد
چشمت…
دی بنده بر آن قمر جانی شد یک نکته بگفت و بحث را بانی شد
میخواست…

