ای گوی زنخ زلف چو چوگان داری (1753)
-
اندازه متن
+
ای گوی زنخ زلف چو چوگان داری
ابروی کمان و تیر مژگان داری
خورشید جبین و چهرهٔ همچون ماه
می گون لبی و چشم چو مستان داری
بازآی که تا به خود نیازم بینی (1781)
بازآی که تا به خود نیازم بینی بیداری شبهای درازم بینی
نی نی غلطم که خود…
اندک اندک راه زد سیم و زرش (1255)
اندک اندک راه زد سیم و زرش مرگ و جسک نو فتاد اندر سرش
عشق گردانید…