شنو پندی ز من ای یار خوش کیش (1237)
-
اندازه متن
+
شنو پندی ز من ای یار خوش کیش
به خون دل برآید کار درویش
یقین میدان مجیب و مستجابست
دعای سوخته درویش دل ریش
چو آن سلطان بیچون را بدیدی
غنی گشتی رهیدی از کم و بیش
چو اسماعیل قربان شو در این عشق
ولی را بنده شو گر نیستی میش
چو پختی در هوای شمس تبریز
از این خامان بیهوده میندیش
عرض لشکر میدهد مر عاشقان را عشق یار (1061)
عرض لشکر میدهد مر عاشقان را عشق یار زندگان آن جا پیاده کشتگان آن جا سوار
آن دل که گم شدهست هم از جان خویش جوی (3005)
آن دل که گم شدهست هم از جان خویش جوی آرام جان خویش ز جانان خویش جوی
