من بندهٔ آن کسم که بیماش خوش است (417)
-
اندازه متن
+
من بندهٔ آن کسم که بیماش خوش است
جفت غم آن کسم که تنهاش خوش است
گویند وفای او چه لذت دارد
ز آنم خبری نیست جفاهاش خوش است
من بندهٔ آن کسم که بیماش خوش است
جفت غم آن کسم که تنهاش خوش است
گویند وفای او چه لذت دارد
ز آنم خبری نیست جفاهاش خوش است
باز گردد عاقبت این در بلی رو نماید یار سیمین بر بلی
ساقی ما یاد این…
در فروبند که ما عاشق این انجمنیم تا که با یار شکرلب نفسی دم بزنیم
نقل…

