من بودم و دوش آن بت بنده نواز (966)
-
اندازه متن
+
من بودم و دوش آن بت بنده نواز
از من همه لابه بود و از وی همه ناز
شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید
شبرا چه گنه حدیث ما بود دراز
نگفتمت مرو آن جا که مبتلات کنند (912)
نگفتمت مرو آن جا که مبتلات کنند که سخت دست درازند بسته پات کنند
نگفتمت که…
آه خجسته ساعتی که صنما به من رسی (2469)
آه خجسته ساعتی که صنما به من رسی پاک و لطیف همچو جان صبحدمی به تن رسی