من ار زآن که گردم به مستی هلاک (24)
-
اندازه متن
+
من ار زآن که گردم به مستی هلاک
به آیین مستان بریدم به خاک
به تابوتی از چوب تاکم کنید
به راه خرابات خاکم کنید
به آب خرابات غسلم دهید
پس آنگاه بر دوش مستم نهید
مریزید بر گور من جز شراب
میارید در ماتمم جز رباب
ولیکن به شرطی که در مرگ من
ننالد به جز مطرب و چنگ زن
تو خود حافظا سر ز مستی متاب
که سلطان نخواهد خراج از خراب
این شعر در کتاب سفینهٔ حافظ به سعی و اهتمام سرتیپ مسعود جنتی عطایی در زمرهٔ ساقینامههای منتسب به حافظ آمده است. هر چند لحن و زبان شعر نشان میدهد که این شعر به احتمال بالا از حافظ نیست
گل در بَر و می در کف و معشوق به کام است (46)
گل در بَر و می در کف و معشوق به کام است سلطانِ جهانم به چنین روز غلام…
بنال بلبل اگر با مَنَت سرِ یاریست (66)
بنال بلبل اگر با مَنَت سرِ یاریست که ما دو عاشق زاریم و کارِ ما زاریست
