بارها گفتهام و بار دگر میگویم (380)
-
اندازه متن
+
بارها گفتهام و بار دگر میگویم
که من دلشده این ره نه به خود میپویم
در پس آینه طوطی صفتم داشتهاند
آن چه استاد ازل گفت بگو میگویم
من اگر خارم و گر گل چمن آرایی هست
که از آن دست که او میکشدم میرویم
دوستان عیب من بیدل حیران مکنید
گوهری دارم و صاحب نظری میجویم
گرچه با دلق ملمع می گلگون عیب است
مکنم عیب کز او رنگ ریا میشویم
خنده و گریه عشاق ز جایی دگر است
میسرایم به شب و وقت سحر میمویم
حافظم گفت که خاک در میخانه مبوی
گو مکن عیب که من مشک ختن میبویم
مزرعِ سبزِ فلک دیدم و داسِ مه نو (407)
مزرعِ سبزِ فلک دیدم و داسِ مه نو یادم از کِشتهٔ خویش آمد و هنگامِ درو
تَنَت به نازِ طبیبان نیازمند مباد (106)
تَنَت به نازِ طبیبان نیازمند مباد وجود نازکت آزردهٔ گزند مباد
سلامتِ همه آفاق در…
