تهی بود و نسیمی
-
اندازه متن
+
تهی بود و نسیمی.
سیاهی بود و ستاره ای
هستی بود و زمزمه ای.
لب بود و نیایشی.
من بود و تویی:
نماز و محرابی.
میمکم پستان شب را
میمکم پستان شب را وز پی رنگی به افسون تن نیالوده چشم پر خاکسترش را با نگاه خویش می کاوم.…
بر آبی چین افتاد، سیبی به زمین افتاد
بر آبی چین افتاد، سیبی به زمین افتاد. گامی ماند. زنجره خواند. همهمه ای : خندید. بزمی بود، برچیدند. خوابی…
