از تارم فرود آمدم
-
اندازه متن
+
از تارم فرود آمدم، کنار برکه رسیدم.
ستارهای در خواب طلایی ماهیان افتاد.رشته عطری گسست. آب از سایه افسوسی پر شد.
موجی غم را به لرزش نی ها داد.
غم را از لرزش نی ها چیدم، به تارم بر آمدم، به آیینه رسیدم.
غم از دستم در آیینه رها شد: خواب آیینه شکست.
از تارم فرود آمدم، میان برکه و آیینه ، گویا گریستم.
من در این تاریکی
من در این تاریکی فکر یک برهی روشن هستم که بیاید علف خستگیام را بچرد. من در این تاریکی امتداد…
تاریکی، پیچکوار، به چپرها پیچید
تاریکی، پیچک وار، به چپرها پیچید، به حناها، افراها. و هنوز ، ما در کشت، در کف داس. ما ماندیم،…
