روز وصلِ دوستداران یاد باد (103)
-
اندازه متن
+
روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حقگزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
عید است و موسم گل، ساقی بیار باده (48)
عید است و موسم گل، ساقی بیار باده هنگام گل که دیده بی می قدح نهاده
دلم جز مِهرِ مَهرویان، طریقی بر نمیگیرد (149)
دلم جز مِهرِ مَهرویان، طریقی بر نمیگیرد ز هر در میدهم پندش، ولیکن در نمیگیرد
…
