در چارراهها خبری نیست
-
اندازه متن
+
در چارراهها خبری نیست:
یک عده میروند
یک عده خسته بازمیآیند
و انسان ــ که کهنهرند خداییست بیگمان ــ
بیشوق و بیامید
برای دو قرصِ نان
کاپوت میفروشد
در معبرِ زمان.
□
در کوچه
پُشتِ قوتیِ سیگار
شاعری
اِستاد و بالبداهه نوشت این حماسه را:
«ــ انسان، خداست.
حرفِ من این است.
گر کفر یا حقیقتِ محض است این سخن،
انسان خداست.
آری. این است حرفِ من!»
. . . . . . . . . . . . . . .
از بوقِ یک دوچرخهسوارِ الاغِ پست
شاعر ز جای جَستو…
…مدادش، نوکش شکست!
۲۸ آذرِ ۱۳۳۹
توازیِ ردِّ ممتّدِ دو چرخ
توازیِ ردِّ ممتّدِ دو چرخِ یکی گردونه در علفزار... □ جز بازگشت به چه میانجامد راهی که پیمودهام؟ به کجا؟…
باید اِستاد و فرود آمد
باید اِستاد و فرود آمد بر آستانِ دری که کوبه ندارد، چرا که اگر بهگاه آمدهباشی دربان به انتظارِ توست…
