وَ اَخُو الْعَداوَةِ لا یَمُرُّ بِصالِحٍ (1-4)
-
اندازه متن
+
یکی را از دوستان گفتم: امتناع سخن گفتنم به علّتِ آن اختیار آمده است در غالبِ اوقات، که در سخنْ نیک و بد اتّفاق افتد و دیدهٔ دشمنان جز بر بدی نمیآید. گفت: دشمن آن به که نیکی نبیند
وَ اَخُو الْعَداوَةِ لا یَمُرُّ بِصالِحٍ
اِلّا وَ یَلْمُزُهُ بِکَذّابٍ اَشِرْ
هنر به چشم عداوت بزرگتر عیب است
گل است سعدی و در چشم دشمنان خار است
نورِ گیتیفروزِ چشمهٔ هور
زشت باشد به چشمِ موشکِ کور
توان شناخت به یک روز در شمایل مرد (42-8)
نه هر که به صورت نکوست سیرت زیبا در اوست. کار اندرون دارد نه پوست
توان شناخت…
گر گدا پیشروِ لشکرِ اسلام بُوَد (37-2)
مریدی گفت پیر را: چه کنم کز خَلایق به رنج اندرم، از بس که به زیارتِ من همیآیند و اوقاتِ…
