هر سو دَوَد آن کَش ز برِ خویش براند (15-2)
-
اندازه متن
+
پادشاهی پارسایی را دید.
گفت: هیچت از ما یاد آید؟
گفت: بلی! وقتی که خدا را فراموش میکنم
هر سو دَوَد آن کَش ز برِ خویش براند
وآن را که بخواند به درِ کس ندواند
به عذر و توبه توان رستن از عذابِ خدای (23-2)
بخشایِشِ الهی گمشدهای را در مَناهی، چراغِ توفیق فرا راه داشت تا به حلقهٔ اهلِ تحقیق در آمد. به یُمنِ…
سه چیز پایدار نماند (7-8)
سه چیز پایدار نماند: مال بی تجارت و علم بی بحث و ملک بی سیاست.
