با شب گفتم گر بمهت ایمانست (230)
-
اندازه متن
+
با شب گفتم گر بمهت ایمانست
این زود گذشتن تو از نقصانست
شب روی به من کرد و چنین عذری گفت
ما را چه گنه چو عشق بیپایانست
این صورت آدمی که درهم بستند (567)
این صورت آدمی که درهم بستند نقشی است که در تویلهٔ غم بستند
گه دیو گهی…
سرمستم و سرمستم و سرمست کسی (1894)
سرمستم و سرمستم و سرمست کسی می خوردم و می خوردم و از دست کسی
همچون…
