شتران مست شدستند، ببین رقص جمل (1344)
شتران مست شدستند، ببین رقص جمل
زُ اشتر مست که جوید ادب و علم و عمل
علم ما دادهی او و ره ما جادهی او
گرمی ما دم گرمش، نه ز خورشیدِ حمل
دم او جان دهدت روز نَفَخْتُ بپذیر
کار او کُنفَیکونست نه موقوف علل
ما در این ره همه نسرین و قَرنفُل کوبیم
ما نه زان اُشتر عامیم که کوبیم وَحَل
شترانِ وحلی بستهی این آب و گلند
پیش جان و دل ما، آب و گلی را چه محل
ناقةالله بزاده، به دعای صالح
جهت معجزهی دین ز کمرگاه جبل
هان و هان ناقهی حقّیم تعرض مکنید
تا نبُرَّد سرتان را سر شمشیر اجل
سوی مشرق نرویم و سوی مغرب نرویم
تا ابد گام زنان جانب خورشید ازل
هله بنشین تو بجنبان سَر و میگوی بلی
شمس تبریز نماید به تو اسرار غزل
عالم گرفت نورم بنگر به چشمهایم (1700)
عالم گرفت نورم بنگر به چشمهایم نامم بها نهادند گرچه که بیبهایم
زان لقمه کس نخوردهست…
زاهد که نبرد هیچ سود ای ساقی (1891)
زاهد که نبرد هیچ سود ای ساقی آن زهد نبود مینمود ای ساقی
مردانه درآ مرو…
