بُد دوش بیتو تیره شب و روشنی نداشت (453)
-
اندازه متن
+
بُد دوش بیتو تیره شب و روشنی نداشت
شمع و سماع و مجلس ما چاشنی نداشت
شب در شکنجه بودم و جرمی نرفته بود
در حبس بود این دل و دل دادنی نداشت
ای آنک ایمنست جهان در پناه تو
مه نیز بیلقای تو شب ایمنی نداشت
کبر و منیِ خلق حجاب تو میشود
در سایه بود از تو کسی کو منی نداشت
دل در کف تو از تو ولیکن ز شرم تو
سیمابوار بر کف تو ساکنی نداشت
ای آنکه تو جان بنده را جان شدهای (1770)
ای آنکه تو جان بنده را جان شدهای در ظلمت کفر شمع ایمان شدهای
اندر دل…
این مست به بادهای دگر میگردد (570)
این مست به بادهای دگر میگردد قرابه تهی گشت و بسر میگردد
ای محتسب این مست…
