گمان مبر که جهان اعتماد را شاید (14)
-
اندازه متن
+
گمان مبر که جهان اعتماد را شاید
که بیعدم نبود هر چه در وجود آید
نه چندان بخور کز دهانَت برآید (7-3)
یکی از حکما پسر را نهی همیکرد از بسیار خوردن که سیری مردم را رنجور کند. گفت: ای پدر! گرسنگی…
نگارِ من چو در آید به خندهٔ نمکین (14-5)
رفیقی داشتم که سالها با هم سفر کرده بودیم و نمک خورده و بی کران حقوقِ صحبت ثابت شده، آخر…
