گر راه نمایی همه عالم راهست (9)
-
اندازه متن
+
گر راه نمایی همه عالم راهست
ور دست نگیری همه عالم چاهست
نشنیدی که صوفییی میکوفت (3-4)
جوانی خردمند از فنونِ فضایل حظّی وافر داشت و طبعی نافر. چندانکه در محافلِ دانشمندان نشستی، زبان سخن ببستی. باری…
سخن گرچه دلبند و شیرین بود (6-4)
سَحْبانِ وائِل را در فصاحت بینظیر نهادهاند، به حکمِ آنکه بر سرِ جمع، سالی سخن گفتی؛ لفظی مکرّر نکردی وگر…
