آخر گل و خار را بدیدی (2745)
-
اندازه متن
+
آخر گل و خار را بدیدی
روز و شب تار را بدیدی
بس نقش و نگار درشکستی
تا نقش و نگار را بدیدی
از عالم خاک برگذشتی
و آن گرد و غبار را بدیدی
می‌خند چو گل در این گلستان
کان جان بهار را بدیدی
بی کار شدی ز کار عالم
چون حاصل کار را بدیدی
چون باده ساقی اندرآمیز
چون رنج خمار را بدیدی
فانی شدم و برید اجزای تنم (1267)
فانی شدم و برید اجزای تنم می‌چرخ که بر چرخ بد اول وطنم
مستند و خوشند…
تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی (2882)
تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی بر سر و سبلت این خنده زنان خنده زنی
…