روزی تو مرا بینی میخانه درافتاده (2324)
-
اندازه متن
+
روزی تو مرا بینی میخانه درافتاده
دستار گرو کرده بیزار ز سجاده
من مست و حریفم مست زلف خوش او در دست
احسنت زهی شاهد شاباش زهی باده
لب نیز شده مستک گم کرده ره بوسه
من مستک و لب مستک و آن بوسه قواده
این دلبر پرفتنه با جمله دستانها
خوش خفته و جمله شب این عشرت آماده
این صورتها جمله از پرتو او باشد
و آن روح قدس پاک است از صورتها ساده
شمس الحق تبریزی شرحی است مر اینها را
آن خسرو روحانی شاهنشه شه زاده
گرچه بسی نشستم در نار تا به گردن (2028)
گرچه بسی نشستم در نار تا به گردن اکنون در آب وصلم با یار تا به گردن
ای قلب و درست را روایی (2771)
ای قلب و درست را روایی پیش تو که زفت کیمیایی
در ره خر بد ز…
