ای که دایم به خویش مغروری (453)
-
اندازه متن
+
ای که دایم به خویش مغروری
گر تو را عشق نیست معذوری
گرد دیوانگان عشق مگرد
که به عقل عقیله مشهوری
مستی عشق نیست در سر تو
رو که تو مست آب انگوری
روی زرد است و آه دردآلود
عاشقان را دوای رنجوری
بگذر از نام و ننگ خود حافظ
ساغر می طلب که مخموری
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست (27)
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
ساقی بیار باده که ماهِ صیام رفت (84)
ساقی بیار باده که ماهِ صیام رفت دَردِه قدح که موسمِ ناموس و نام رفت
…
