از تن چو برفت جان پاک من و تو (151)
-
اندازه متن
+
از تن چو برفت جان پاک من و تو
خشتی دو نهند بر مغاک من و تو
و آنگاه برای خشت گور دگران
در کالبدی کشند خاک من و تو
ای دل غم این جهان فرسوده مخور (102)
ای دل غم این جهان فرسوده مخور بیهوده نهای غمان بیهوده مخور
چون بوده گذشت…
چندان که نگاه میکنم هر سویی (169)
چندان که نگاه میکنم هر سویی در باغ روان است ز کوثر جویی
صحرا چو…
