کس نبیند بخیل فاضل را (108-8)
-
اندازه متن
+
دو کس مردند و حسرت بردند: یکی آن که داشت و نخورد و دیگر آن که دانست و نکرد
کس نبیند بخیل فاضل را
که نه در عیب گفتنش کوشد
ور کریمی دو صد گنه دارد
کرمش عیبها فرو پوشد
ظَمَأٌ بِقَلبی لا یَکادُ یُسیغُهُ (16-5)
یاد دارم که در ایام جوانی گذر داشتم به کویی و نظر با رویی، در تموزی که حرورش دهان بخوشانیدی…
و رب غلام صائم بطنه خلا (83)
و رب غلام صائم بطنه خلا و میزانه من سؤ فعلته امتلا
