مردکی خشک مغز را دیدم (71-8)
-
اندازه متن
+
حسود از نعمت حق بخیل است و بندهٔ بی گناه را دشمن میدارد
مردکی خشک مغز را دیدم
رفته در پوستین صاحب جاه
گفتم ای خواجه گر تو بدبختی
مردم نیکبخت را چه گناه
الا تا نخواهی بلا بر حسود
که آن بخت برگشته خود در بلاست
چه حاجت که با او کنی دشمنی
که او را چنین دشمنی در قفاست
پیرمردی لطیف در بغداد (44-2)
پیرمردی لطیف در بغداد دخترک را به کفشدوزی داد
مردکِ سنگدل چنان بگزید لبِ دختر،…
بر آنچه میگذرد دل منه که دجله بسی (107-8)
حکیمی را پرسیدند: چندین درخت نامور که خدای عز و جل آفریده است و برومند، هیچ یک را آزاد نخواندهاند…
