تو نیکو روِش باش تا بَدسگال (24-2)
-
اندازه متن
+
پیشِ یکی از مشایخ گله کردم که: فلان به فَسادِ من گواهی داده است
گفتا: به صَلاحش خجل کن
تو نیکو روِش باش تا بَدسگال
به نقصِ تو گفتن نیابد مَجال
چو آهنگِ بربَط بود مستقیم
کی از دستِ مطرب خورد گوشمال؟
بیچاره که در میان دریا افتاد (15)
بیچاره که در میان دریا افتاد مسکین چه کند که دست و پایی نزند
نیک سهل است زنده بی جان کرد (50-8)
کشتن بندیان تأمل اولی تر است، به حکم آن که اختیار باقیست: توان کشت و توان بخشید. و گر بی…
