راهی است مرا که هیچ سامانش نیست
-
اندازه متن
+
راهی است مرا که هیچ سامانش نیست
دردی است مرا که هیچ درمانش نیست
آگه نه زبس که دل به زندان دارد
دل هست که تاب زجر زندانش نیست
از رود مگیر و بر سر رود مکن
از رود مگیر و بر سر رود مکن خود را به ره نرفته نابود مکن
…
با وی سخن از حرف نهان میگفتم
با وی سخن از حرف نهان میگفتم زآن درد که بود از او به جان میگفتم
