گر سوزش سینه را به کس میداری (1919)
-
اندازه متن
+
گر سوزش سینه را به کس میداری
وز مهر ضمیر پر هوس میداری
باید که چو نالهٔ تو آرام دلست
آن ناله قرین هر نفس میداری
چیزیست که در تو بی تو جویان ویست (290)
چیزیست که در تو بی تو جویان ویست در خاک تو دریست که از کان ویست
من رسیدم به لب جوی وفا (184)
من رسیدم به لب جوی وفا دیدم آن جا صنمی روح فزا
سپه او همه خورشیدپرست…
