آن حلوایی که کم رسد زو به دهن (1380)
-
اندازه متن
+
آن حلوایی که کم رسد زو به دهن
چون دیگ به جوش آمده از وی دل من
از غایت لطف آنچنان خوشخوارست
کز وی دو هزار من توانی خوردن
با شب گفتم گر بمهت ایمانست (230)
با شب گفتم گر بمهت ایمانست این زود گذشتن تو از نقصانست
شب روی به من…
هم لبان میفروشت باده را ارزان کند (753)
هم لبان میفروشت باده را ارزان کند هم دو چشم شوخ مستت رطل را گردان کند
