منم فانی و غرقه در ثبوتی (2649)
-
اندازه متن
+
منم فانی و غرقه در ثبوتی
به دریاهای حی لایموتی
مگر من یوسفم در قعر چاهی
مگر من یونسم در بطن حوتی
وجود ظاهرم تا چند بینی
که اطلسهاست اندر برگ توتی
فقیرم من ولیکن نی فقیری
که گردد در به در در عشق لوتی
ز بهر قهر جان لوت خوارم
بمالیده چو جلادان بروتی
به غیر عشق شمس الدین تبریز
نیرزد پیش بنده تره توتی
این گرمابه که خانهٔ دیوانست (213)
این گرمابه که خانهٔ دیوانست خلوتگه و آرامگه شیطانست
دروی پریی، پری رخی پنهانست پس کفر…
اگر امشب بر من باشی و خانه نروی (2886)
اگر امشب بر من باشی و خانه نروی یا علی شیر خدا باشی یا خود علوی
