وقت آن آمد که من سوگندها را بشکنم (1591)
-
اندازه متن
+
وقت آن آمد که من سوگندها را بشکنم
بندها را بردرانم پندها را بشکنم
چرخ بدپیوند را من برگشایم بند بند
همچو شمشیر اجل پیوندها را بشکنم
پنبهای از لاابالی در دو گوش دل نهم
پند نپذیرم ز صبر و بندها را بشکنم
مهر برگیرم ز قفل و در شکرخانه روم
تا ز شاخی زان شکر این قندها را بشکنم
تا به کی از چند و چون آخر ز عشقم شرم باد
کی ز چونی برتر آیم چندها را بشکنم
هر موی زلف او یکی جان دارد (853)
هر موی زلف او یکی جان دارد ما را چو سر زلف پریشان دارد
دانی که…
قوم گفتند ار شما سعد خودیت (137-3)
بخش ۱۳۷ - مکرر کردن قوم اعتراض ترجیه بر انبیا علیهمالسلام
قوم گفتند ار…
