ای خواجه بفرما به کی مانم به کی مانم (1488)
-
اندازه متن
+
ای خواجه بفرما به کی مانم به کی مانم
من مرد غریبم نه از این شهر جهانم
گر دم نزنم تا حسد خلق نجنبد
دانم که نگویم نتوانم که ندانم
آن کل کلهی یافت و کل خویش نهان کرد
با بنده به خشم است که دانای نهانم
گر صلح کند داروی کلیش بسازیم
از ننگ کلی و کلهش بازرهانم
فدیتک یا ذا الوحی آیاته تتری (268)
فدیتک یا ذا الوحی آیاته تتری تفسرها سرا و تکنی به جهرا
و انشرت امواتا و…
چشمهای خواهم که از وی جمله را افزایش است (394)
چشمهای خواهم که از وی جمله را افزایش است دلبری خواهم که از وی مرده را آسایش است
…
